การแปลบันเทิงคดี
การแปลบันเทิงคดี (The Translation of Literary Work) นั้นหมายถึง
งานเขียนทุกประเภทที่ไม่อยู่ในประเภทงานวิชาการและสารคดี บันเทิงคดีมีหลายรูปแบบ
ได้แก่ นวนิยาย เรื่องสั้น บทกวี เป็นต้น ทั้งนี้แบ่งการแปลบันเทิงคดีออกเป็นองค์ประกอบของงานเขียนแบบบันเทิงคดีและองค์ประกอบด้านภาษา
ซึ่งการแปลบันเทิงคดีจะต้องคำนึงถึงองค์ประกอบสำคัญ
2
ประการคือองค์ประกอบด้านภาษาและองค์ประกอบที่ไม่ใช่ภาษา
ซึ่งหมายถึงอารมณ์และท่วงทำนองของงาน
เพราะองค์ประกอบด้านอารมณ์และท่วงทำนองนั่นจะสะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบของภาษา
อย่างไรก็ตามองค์ประกอบในด้านภาษาที่เกี่ยวข้องกับการแปลบันเทิงคดีสามารถแบ่งออกได้เป็น
3 กลุ่ม ได้แก่ การใช้คำที่มีความหมายแฝง
และภาษาเฉพาะวรรณกรรม ในหัวข้อที่หนึ่ง ภาษาที่มีความหมายแฝงคือคำศัพท์ที่ใดๆ
ประกอบด้วยคำศัพท์ที่มีความหมายตรงตัวหรือความหมายตามตัวอักษร เช่น Chicken
หมายถึง “ไก่” แต่มีคำศัพท์เป็นคำศัพท์ที่มีความหมายแฝงอีกด้วย
คือ ไก่ในความหมายตรงๆคือสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีปีก โดยมีความหมายแฝงคือ ขี้คลาดตาขาว
ฉะนั้นเมื่อแปลเราจะต้องใส่ใจต่อคำศัพท์ทุกตัว
ประการที่สองคือ
ภาษาเฉพาะวรรณกรรมหรือโวหารภาพพจน์ เช่น โวหารอุปมาอุปมัย โวหารอุลักษณ์
โวหารเย้ยหยันเสียดสี โวหารที่ใช้ส่วนหนึ่งแทนทั้งหมด และโวหารที่กล่าวเกินจริง
โดยภาษากลุ่มนี้มีลักษณะสะท้อนวัฒนธรรมต่างๆ เช่น การกินอยู่ การแต่งกาย อาชีพ
ดินฟ้าอากาศ ศาสนา การเมืองและเศรษฐกิจต่างๆ อย่างไรก็ตามแต่ละที่นั้นมีวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภาษาจึงต้องมีความแตกต่างกันด้วย
ดังนั้นเราจึงต้องรู้รายละเอียดอย่างดี
ส่วนองค์ประกอบด้านภาษา
เป็นงานแปลบันเทิงคดีที่สามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่
การใช้คำสรรพนามและคำเรียกบุคคล การใช้คำที่มีความหมายแฝง และภาษาเฉพาะวรรณกรรม
ภาษาที่มีความหมายแฝงคือ อ่านข้อความในต้นฉบับบอย่างน้อย 1 จบ
ทั้งนี้เพื่อทำความเข้าใจเนื้อหาโดยรวม ในการอ่านผู้แปลไม่ควรหาคำศัพท์ใดๆ
แต่อาจจะทำเครื่องหมายบางอย่างไว้ เพื่อกลับมาหาคำศัพท์เมื่ออ่านเสร็จ
และทั้งหมดที่กล่าวมานี้ก็คือการเขียนแบบบันเทิงคดี
ซึ่งก็คืองานเขียนรูปแบบต่างๆ ที่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบการเขียนแบบวิชาการและสารคดี
แต่จะเป็นงานเขียนที่ให้การบันเทิงมากกว่าโดยจะมีโวหารภาพพจน์
ทำให้เราสามารถนึกภาพหรือจินตาการตามตอนที่เราอ่านได้นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น