หลักเกณฑ์การถอดอักษรไทยเป็นอักษรโรมันแบบถ่ายเสียง
หลักเกณฑ์การถอดอักษรไทยเป็นอักษรโรมันนี้
เป็นการถอดโดยวิธีการถ่ายเสียง (Transcription) เพื่อให้อ่านคำภาษาไทยที่เขียนด้วยอักษรโรมันให้ได้เสียงใกล้เคียง
โดยไม่คำนึงถึงการสะกดการันต์และวรรณยุกต์ โดยจะใช้
1.
ตารางเทียบเสียงพยัญชนะและสระ
2.
ความหมายของคำ
2.1
หน่วยคำ
คือหน่วยที่เล็กที่สุดและมีความหมาย
2.2
คำ คือ หน่วยคำ 1 หน่วยคำหรือมากกว่านั้น
2.3
คำประสม คือ
หน่วยคำตั้งแต่ 2 หน่วยคำขึ้นไป
เมื่อรวมกันแล้วมีความหมายใหม่หรือความหมายเพิ่มขึ้นจากเดิม
2.4
คำสามานยนาม
จะมีคำนามทั่วไป และ ชื่อภูมิศาสตร์
2.5
คำวิสามานยนาม
หมายถึงคำนามที่เป็นชื่อเฉพาะ
2.6
คำนำหน้านาม
หมายถึง คำที่อยู่หน้าวิสามานยนาม
2.7
คำทับศัพท์
หมายถึง คำภาษาต่างประเทศที่เขียนด้วยตัวอักษรไทย อาจเป็นคำสามานยนาม
หรือคำวิสามานยนามก็ได้
3.
การใช้เครื่องหมาย
ในกรณีซึ่งมีคำหลายพยางค์ อักษรตัวสุดท้ายของพยางค์หน้ากับอักษรตัวแรกของพยางค์ที่ตามมา
อาจทำให้อ่านยากหรืออ่านผิดได้ ให้ใช้เครื่องหมาย เพื่อแยกพยางค์
4.
การแยกคำ ในการถอดอักษรไทยเป็นอักษรโรมันให้เขียนแยกเป็นคำๆ
ยกเว้นคำประสมซึ่งถือว่าเป็นคำเดียวกัน
และวิสามานยนามที่เป็นชื่อบุคคลให้เขียนติดกัน
5.
การใช้อักษรโรมันตัวใหญ่
6.
การถอดชื่อภูมิศาสตร์
ให้ถอดคำสามานยนามที่เป็นชื่อภูมิศาสตร์เป็นอักษรโรมันโดยไม่ต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษ
7.
การถอดคำทับศัพท์
ถ้าเป็นคำวิสามานยนาม ให้เขียนตามภาษาเดิม
ถ้าเป็นส่วนหนึ่งของวิสามานยนามและไม่ประสงค์จะแปลชื่อวิสามานยนามนั้น ให้เขียนทับศัพท์เป็นอักษรโรมันตามการออกเสียงในภาษาไทย
8.
การถอดเครื่องหมายต่างๆ
9.
การถอดคำย่อ
ให้อ่านเต็มตามหลักการ และให้ถอดเป็นอักษรโรมันเต็มตามคำอ่าน
ซึ่งทั้งหมดนี้นั้นคือหลักเกณฑ์การถอดอักษรไทยเป็นอักษรโรมันแบบถ่ายเสียง
จากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น