SISTER LOVE
มาร์เซียได้พบกับฮอร์วอร์ด
คอลลินที่โบสถ์ มาร์เซียอายุ 35 ปี
ฮอร์วอร์ดอายุ 41 ปี
ฮอร์วอร์ดอาศัยอยู่กับแม่ของเขาในบ้านหลังเล็กทางตอนใต้ของเมือง มาร์เซียอาศัยอยู่กับน้องสาวและพ่อของเขาใน
อพาร์ทเมนต์บนถนนเส้นที่ 3
มาร์เซียไม่ได้ทำงาน พ่อของเขาคือ
จอร์น แกรนท์ เขาป่วนและไม่เคยออกจากอพาร์ทเมนต์เลย
เขาอยู่บนเตียงตลอดเวลาและต้องมีคนอยู่กับเขาเสมอ ดังนั้นมาร์เซียจึงอยู่บ้านกับพ่อของเธอ
และจะออกไปข้างนอกเมื่อพี่สาวชื่อคารินอยู่ในบ้าน
สองพี่น้องมีความแตกต่างกันมาก มาร์เซียมีใบหน้าสั้นและเล็ก และมีผมสั้นสีดำ คารินมีอายุน้อยกว่า 10 ปี
หล่อนตัวสูง มีผมยาวสีน้ำตาลและมีขาที่ดี และมีผิวหนังเป็นสีน้ำตาลเนื่องจากตากแดดในฤดูร้อนบ่อยครั้งผู้คนจะพูดกับมาร์เซียว่า
“
น้องสาวของคุณสวยมาก ” บ่อยครั้งที่ผู้ชายจำนวนมากพร้อมที่จะพาคารินไปดินเนอร์หรือไปปดูหนังแต่มาร์เซียอยู่ที่บ้าน
คารินทำงานในร้านที่อยู่ในเมือง เมื่อไหร่ที่เธออยู่บ้าน เธอชอบนั่งบนสวนบนหลังคาของอพาร์ทเมนต์
วันอาทิตย์ในเดือนพฤษภาคม เมื่อมาร์เซียกลับบ้านกับฮอร์วอร์ดครั้งแรก เธอให้เขาพบพ่อของเธอ แกรนท์อยู่ที่เตียง เขามีผมสีเทาและใยหน้าหม่น บางครั้งเขาอ่านหนังสือ แต่ส่วนมากเขาอยู่บนเตียงและดูทีวี
มาร์เซียพูดว่า “
พ่อคะ
นี่ฮอร์วอร์ด
เขาทำงานที่โรงพยาบาลและเราเคยเจอกันที่โบสถ์ ฉันเคยบอกพ่อเกี่ยวกับเขาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พ่อจำได้ไหม ”
พ่อบอกว่า “
ไม่ ” และหันหน้ากลับหันไปดูทีวี เขาไม่สนใจเพื่อนใหม่ของลูกสาว
ทันใดนั้น คารินเข้ามาในห้อง เธอสวมชุดบิกินี่สีขาวและรองเท้าสีขาว เธอยิ้มให้ฮอร์วอร์ด และพูดว่า
“ คุณคือฮอร์วอร์ด พี่สาวฉันมีแฟนแล้ว ” ฮอร์วอร์ดหน้าแดงละมองดูเท้าของเขา
คารินหัวเราะและพูดว่า “
ขึ้นมาบนสวนของอพาร์ทเมนต์
ฉันมีไวน์
พระอาทิตย์ในเช้านี้สวย
ฮอร์วอร์ดพูดว่า โอ๊... ”
มาร์เซียมองน้องสาวอย่างโกรธเคืองทันใดนั้เธอพูดว่า ฉันอยากให้พ่อดื่ม
เดี๋ยวพบกับฮอร์วอร์ดขึ้นไปบนหลังคาและพูดกับฮอร์วอร์ด
บนหลังคาอากาศร้อนมากและฮอร์วอร์ดถอดเสื้อออก เขามองรอบๆ
มีทั้งเก้าอี้ 3 ตัว ร่มกันแดด
เตียงและโต๊ะที่มีแก้ว 3 แก้วและขวดไวน์ตั้งอยู่ มีแผ่นกระเบื้องปูบนพื้น และมีผนังรอบขอบของหลังคา มีดอกไม้อยู่ในกล่อง นี่คือสวย
“
มันเยี่ยม ” ฮอร์วอร์ดพูด คารินยิ้มให้เขา
“
เราไม่เห็นผู้ชายดีๆหลายคนขึ้นมาที่นี่ ” คารินพูด “ นั่งลงและดื่มกัน ” ฮอร์วอร์ดหน้าแดงอีกครั้ง เขาหัวเราะแบบเขิลๆ “ โอ๊
เอ่อ ขอบคุณครับ ” เขาพูด
เขาพยายามไม่มองเรียวขาของเธอ
แต่มันไม่ง่ายเลย
“
ฉันมาที่นี่ทุกทีที่แดดออก
” คารินพูด เธอเริ่มทาน้ำมันกันแดดบนแขนของเธอและขา ฮอร์วอร์ดมองดู
ทันใดนั้นมาร์เซียมาถึง ทั้ง 3 คนนั่งลงและดื่มไวน์ มาร์เซียมองฮอร์วอร์ดด้วยความรัก เธอไม่มองคาริน คารินมองทั้งคู่ เธอมองไปที่พี่สาวของเธอ และมองฮอร์วอร์ด และมองพี่สาวเธออีกครั้ง เธอยิ้มมันไม่ใช่ยิ้มที่ดี
หลังจากนั้นทุกวันอาทิตย์ตอนเช้า
มาร์เซียพาฮอร์วอร์ดไปบ้านเพื่อดื่มไวน์หลังกลับจาดโบสถ์ ฮอร์วอร์ดหยุดรถบนถนนนอกอพาร์ทเมนต์ และมาร์เซียพูดว่า “
เสียงแตร
ฮอร์วอร์ด
บอกว่าราคินว่าเราอยู่ที่นี่
ทันใดนั้นเธอก็มาดื่มไวน์ ”
“ ขาของฉันอ้วนสำหรับการใส่บิกินี่ ”
เธอบอกฮอร์วอร์ด
“
ขาของคุณ ดีมาก ”
เขาพูดแบบอายๆ
วันหนึ่ง จนคารินถามฮอร์วอร์ด “
คุณทำงานเสร็จเท่าไหร่
ฮอร์วอร์ด”
“
ประมาณ 6 โมง ”
เขาบอก
“
คุณพาฉันมาที่บ้านหลังจากเสร็จงานได้ไหม ” คารินพูด
“
ร้านของฉันอยู่ใกล้ๆ
กับโรงพยาบาล
คุณขับผ่านโดยตรง
และคุณอยู่ในถนนที่ 3 คนละทางกับพวกเรา”
“
ที่นั้นมีรสบัสดีๆ ” มาร์เซียรีบพูดอย่างรวดเร็ว “
มันจอดอยู่ข้างนอกตึกของเรา
”
“ แต่รสบัสขับช้ามาก ”
คารินพูด “ ได้โปรดเถอะ ฮอร์วอร์ด
”
ฮอร์วอร์ดมองดูน้องสาวและอีกคนหนึ่ง “ อื้ม
ได้ ” เขาบอก
“
ขอบคุณ ” คารินพูด และจูบเขาอย่างเร็วๆ
ดังนั้นในทุกตอนเย็นเขาต้องไปส่งคารินที่บ้าน ในวันศุกร์แรก
เขามาถึงช้าเป็นชั่วโมง
เมื่อพวกเขามาถึง มาร์เซียอยู่ที่หน้าประตูอพาร์ทเมนต์ “
เกิดอะไรขึ้น ” เธอถาม “
ทำไมคุณถึงมาช้า
”
“
อุบัติเหตุน่ะ ” คารินพูด “
รถสามคันตรงข้ามถนน
บนเนินเขาที่โรงหนัง
พวกเราไม่กลับหลังได้
มันมีรถหลายคัน
ไม่มีใครสามารถเคลื่อนที่ได้ ” ฮอร์วอร์ดไม่พูดอะไร มันยาวนานในฤดูร้อนในปีนี้ มาร์เซียไปที่โบสถ์ทุกเช้าวันอาทิตย์ และคารินอยู่บ้านกับพ่อของพวกเขา เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น คารินไปที่เจียงกลางแดดของเธอที่หลังคา เมื่อมาร์เซียไปถึงบนหลังคา เธอนั่งใต้ร่ม
แต่คารินทาน้ำมันกันแดดจำนวนมากและนั่งกลางแดดในชุดบิกินี่
“
แสงอาทิตย์ไม่ดีสำหรับผิวคุณ ”
มาร์เซียพูด
คารินหัวเราะ “
ฮอร์วอร์ดชอบผิวของฉัน
”
“
ไม่ เขาไม่ชอบ ”
มาร์เซียพูดแบบโกรธ
“
โอ้ เขาชอบ ”
คารินบอก “ เขาอายมากกับผู้หญิง แต่เขามองผิวของฉันอย่างระมัดระวัง เขามองตลอดเวลา บางทีเขาอาจจะชอบฉันก็ได้ ”
“
หยุดนะคาริน ”
มาเซียพูด “
ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น
”
คารินหัวเราะ “
เป็นอะไรเหรอ
พี่สาวของฉัน
กลัวฉันแย่งเขามาจากคุณเหรอ ” มาเซียไม่ตอบ
วันอาทิตย์ต่อมา ฮอร์วอร์ดโทรหามาเซียตั้งแต่เช้า
“
ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี ” เขาบอก “
วันนี้ฉันจะไม่ไปโบสถ์
”
“
ที่รัก
ฉันเสียใจ ” มาร์เซียพูด “
ฉันจะกลับช้าเพราะว่า
มีมีตติ้งหลังโบสถ์
ฉันคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับแอฟริกา
”
“
โอ้ ใช่ ฉันจำได้
” ฮอร์วอร์ดบอก
แต่มาร์เซียผิดพลาด ไม่มีมีตติ้งหลังเข้าโบสถ์ในตอนเช้า มันมีในอาทิตย์หน้า ดังนั้นเธอจึงกลับจากโบสถ์ในเวลาปกติ ถึงบ้านในตอนตี 12 อันดับแรกเธอจึงกลับจากโบสถ์ไปดูพ่อของเธอ แต่พ่อหลับ
ทันใดนั้นเธอโทรหาฮอร์วอร์ด
แต่มีมีคนรับ เธอคิดว่าบางทีเขาอาจจะหลับ
และแม่ของเขาไม่ได้รับโทรศัพท์
เธอไปที่ห้องนอนของเธอและสวมกระปรงยาวลายดอก และขึ้นไปที่สวนบนหลังคา เธอวางมือลงบนประตูที่หลังคาและหยุด
ประตูปิดครึ่งหนึ่งและเธอได้ยินเสียงใครบางคนกับคาริน ผู้ชายคนนั้น
ฮอร์วอร์ดรึเปล่า ? มาเซียฟัง
“
ฉันรู้สึกแย่กับสิ่งนี้
” ฮอร์วอร์ดพูด “
เราจะต้องบอกมาเซียนะคาริน
”
“
ไม่ ” คารินพูดอย่างเร็ว เธอหัวเราะเล็กน้อย “
มันคือความลับของเรา
ฮอร์วอร์ด ใช่ไหม ”
“
ฉันไม่ชอบ ” เขาเริ่ม
“
แต่คุณรักฉัน
ฮอร์วอร์ด ” คารินพูด “
ไม่ใช่มาเซีย ? พูดซิว่าคุณรักฉัน ”
ทันใดนั้นมาเซียรู้สึกสั่น
“ คุณ คุณรู้ว่าฉันรัก ”
ฮอร์วอร์ดตอบ “ แต่ ”
คารินจูบเขา “
มันคือความลับของเรา
โอ้
นั้นรถของคุณใช่ไหมที่รักที่จอดอยู่ข้างนอก เราไม่ต้องการให้มาเซียมาเห็นมัน ”
“
ฉันไม่ได้พารถมา ” ฮอร์วอร์ดพูด “
ฉันเดินมา ”
“
ดี ” คารินพูด “
แต่นี่มันนานล่ะ
คุณควรจะกลับไปก่อนที่เธอจะกลับมาบ้าน
”เขาจูบกันอีกครั้ง
“
เจอกันพรุ่งนี้
เวลาเดิม ที่เดิม ”
คารินพูด “ ไป ”
มาเซียออกไปอย่างรวดเร็วและเงียบๆ ให้ไกลจากหลังคา และวิ่งไปที่ห้องนอนของเธอ เธอไม่ต้องการให้ฮอร์วอร์ดหรือคารินเห็นเธอ
เธอได้ยินทั้งสองคนคุยกัน ทันใดนั้นประตูได้ถูกเปิดและปิดออก ฮอร์วอร์ดไปแล้ว
มาเซียนั่งลงบนเตียงเป็นชั่วโมงพร้อมกับคำถามว่า ตลอดเวลา
ฉันไม่สามารถออกไปทำงาน
ฉันไม่สามารถมีเพื่อนใหม่
ฉันไม่สามารถเจอคนใหม่ๆ ฉันไปช้อปปิ้งอาทิตย์ละครั้ง และฉันไปโบสถ์อาทิตย์ละครั้ง ทั้งหมดนี้และฉันเจอฮอร์วอร์ด เมื่อเขาบอกรักฉัน และฉันรู้สึกมีความสุข แต่ตอนนี้ล่ะ
?
คารินมีทุกอย่าง หน้าตาดี
งาน เพื่อนๆ เธอยังสาว
เธอมีผู้ชาย ทำไม ฮอร์วอร์ด
ทำไม ทำไม
“
มันไม่ใช่เพราะเธอต้องการเขา ”
มาเซียคิด “ มันเป็นเพราะว่า ฉันรักเขา
” “ เธอไม่ต้องการ ให้ฉันมีความสุข ”
ประโยคที่คารินพูดว่า “
คุณรักฉันฮอร์วอร์ด
ไม่ใช่มาเซีย ? ” “ คุณรู้ว่าฉันรัก ”
มันคือเรื่องจริงรึเปล่า ฮอร์วอร์ดรักคารินไม่ใช่ฉัน ? ไม่ ! เขามองแต่เพียงรูปลักษณ์ภายนอก
เขาไม่ได้รู้จักเธอ “ เธอไม่ได้ตั้งใจจะมีเขา ”
มาเซียคิด
ทุกตอนเย็นในอาทิตย์นั้น ฮอร์วอร์ดขัยรถมาบ้านคารินหลังเลิกงาน และทุกตอนเย็นพวกเขาจะกลับช้า
อาทิตย์ถัดไป มาเซียไม่ไปโบสถ์
“
ฉันมีเรื่องสำคัญ ” เธอบอกคาริน “
ฉันโทรหาฮอร์วอร์ดและบอกเขา
และเขากำลังมาที่นี่
หลังจากโบสถ์ ฉันจะไปนอนสัก 1-2 ชั่วโมง
” และเธอไปที่ห้องนอนของเธอและปิดประตู
ในตอนสาย เมื่อคารินอยู่กับพ่อ มาเซียขึ้นไปบนสวนหลังคา ขวดน้ำมันกันแดดของคารินวางอยู่บนโต๊ะ และมาเซียยิ้ม
เมื่อคารินขึ้นไปบนหลังคา มาเซียนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ร่ม ในมือถือหนังสือ
“
โอ้
นี่เรื่องสำคัญเหรอ ?? ” คารินถาม
“
ใช่ ขอบคุณ ”
มาเซียพูด
คารินใส่ชุดบิกินี่ของเธอ คือชุดใหม่สีเหลือง เธอเปิดขวดน้ำมันกันแดด
“
โอ้
มันมีไม่มากล่ะ ” เธอพูด “
ฉันต้องการมากกว่านี้ ” เธอทาน้ำมันกันแดดลงบนขา
20 นาทีต่อมา
ฮอร์วอร์ดหยุดรถอยู่ข้างล่าง
ข้างบนหลังคาคารินและมาร์เซียได้ยินเสียงแตรรถของเขา “
เขามาถึงล่ะ ” คารินพูดอย่างตื่นเต้น “
ผู้ชายของคุณอยู่นี่
พี่สาว ” และเธอหัวเราะ ใช่
มาเซียคิด ผู้ชายของฉันไม่ใช่ของเธอคาริน
คารินกระโดดออกจากเตียงอาบแดด
เธอรีบไปที่ขอบหลังคาและมองไปข้างล่างและโบกมือไปยังฮอร์วอร์ด เธอไม่ได้ใส่รองเท้า และหนังที่เท้าของเธออยู่ๆ ก็หลุดอออกไป “ อ้า ” เธอร้อง
เธอตกหลุมข้างหน้าและมือของเธอคว้าผนังแต่ด้านบนของผนังมันลื่นเกินไป มือของเธอไม่สามารถรับมันและหลุดจากผนังเหนือขอบและเธอตกลง ตกลง
ตกลง ตกลง ก่อนที่เธอจะชนกับพื้น เธอจำได้
ลื่น...น้ำมันกันแดด...มาเซีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น